Vndg was ik (te) vroeg wakker, nadat ik uit een droom ontwaakt was, een droom die me zo aangreep dat de tranen over mijn wangen liepen. Dat gebeurt me geregeld, dat intense dromen en nooit is het een fijne droom. ´Ik word er bijkans gek van´, zouden de Belgen zeggen.

Ik pakte mijn smartphone van het kastje om de tijd te checken: kwart voor 6. Na een tijdje wakker te hebben gelegen besloot ik om me toch weer ‘om te gaan draaien’. En dan begint meestal de ellende: de lucide droom, een droom waarin je je ervan bewust bent dat je droomt. De meeste dromen verdwijnen snel weer uit je hoofd, maar deze bleef hangen:

Ik zat op de redactie van mijn laatste werkgever in een van mijn laatste dagen. Ik was al bezig met het afhandelen van wat laatste dingen en aan het opruimen toen mijn baas zich bij mij meldde. Hij stelde mij voor aan een vrouw die naast hem stond: Sanne Hans. Ik herkende haar van TV. ‘Dit is de man die je helpen kan’, zei mijn baas. ‘O ja?’, zei ik. ‘Wat moet er gebeuren dan? ‘. ‘Ik moet een verhaal houden voor de regionale omroepen, zei Sanne tegen mij, op een congres of zo, ergens in het noorden van het Land, Vlagtwedde.  Geen idee waar het ligt en geen idee wat ik daar moet vertellen.

Ik kende Sanne Hans alleen van naam en gezicht en wist dat haar artiestennaam Miss Montreal was, maar ik kende geen enkel liedje van haar. Gelukkig wist ik wel wat voor congres ze bedoelde: de jaarlijkse bijeenkomst van de regionale omroepen, een tweedaags congres met workshops waarbij ook de zogenoemde regio awards werden uitgereikt, een feestelijke prijsuitreiking aan makers van de beste radio- tv, en online producties. De show rond die uitreiking heb ik zelf een keer georganiseerd, waarbij Felix Meurders de presentator was. Ik heb er goede herinneringen aan.

Kennelijk was Sanne Hans gevraagd om daar een verhaaltje te doen van drie kwartier en moest er iets verzonnen worden. Daarom werd mijn hulp ingeroepen. ‘Doe iets met dialecten’, zei ik tegen Sanne. ‘Ga een verhaal houden over het belang van het behoud van dialecten en eindig met een lied, dat je daar als primeur laat horen, een lied gezongen in het alleroudste Nederlands dat bekend is. Ik kan het verhaal wel voor je schrijven, als jij het lied schrijft. Ik heb al wel een titel voor je lied: ‘Hebban alla vogala’. Dat is de allereerste Nederlandse zin op papier, die gevonden is, een deel van die zin althans.

Sanne keek mij aan en zei: ‘Briljant’. En toen ontwaakte ik.

Copyright © Alle rechten voorbehouden